شماره پروانه سیب سلامت: 56/19027
آويشن باغی (Thymus vulgaris) از خانواده نعناييان ميباشد . آويشن درختچه‌ای كوتاه و پرشاخه است كه برگهای نازك و متقابل دارد که دارای گل‌هايی سفيد چتری و منفرد است. گونه‌هایی از آن در كوهستان‌های ايران بويژه در كوه پايه های شهرستان اقليد با نام (Zataria multiflorai) آويشن شيرازی ميرويد. گونه ديگرآن آويشن كوهی (Origanum vulgare) ميباشد. محل رويش اين گياه در بخشهاي وسيعی از اروپا خصوصا در جنوب اين قاره ، شمال آفريقا و نيز قسمت وسيعی از آسيا ديده ميشود در ايران نيز بيشتر در مناطق شمالی وشمال غرب می روید . در همدان به آن آزربه و در كوخرد هرمزگان به آن اَوشُه مي‌گويند. در جلگه دشتهای ميانی استان بوشهر نيز مي‌رويد .

تركيبات :
 قسمت اعظم تركيبات اين گياه شامل : تركيبات فنلی (تيمول وكارواكرول ) ، هيدروكربن هاي مونوبرپني (گاماترپينن ) ميباشد . همچنين داراي سينئول مي باشد . آويشن داراي خاصيت آنتی اكسيدانی بالايي كه مربوط به تركيبات فنلی آن مي باشد . تحقيقات نشان داده خاصيت آنتی اكسيدانی آويشن بيشتر از ويتامين E است.

خواص درمانی:
 محمد زكريای رازی معتقد است آويشن نفخ شكن ، موجب حرارت بدن و هضم مي باشد.
درطب سنتی از آويشن بعنوان ضد عفوني كننده ، ضد اسپاسم ، ضد نفخ ، ضد كرم،خلط آور،رفع تنگی نفس، برونشیت،رفع سرماخوردگی،سوءهاضمه و درمان سیاه سرفه و براي رفع ناراحتيهای كبدی و صفرا استفاده می شود .
 دمنوش گیاهی آویشن آنتی اكسيدان قوی در مقابل راديكال آزاد است و خاصيت آنتی اكسيدان اين گياه قوی تر از ميوه ها و سبزيجات است .